Gjuha iliro-thrake

Gjuha iliro-thrake është një term që i referohet një hipoteze sipas së cilës gjuha ilire dhe gjuhët dako-trake përbëjnë një degë të veçantë të gjuhëve indo-evropiane . Termi thrako-ilirishtja përdoret gjithashtu si një shprehje që nënkupton thjesht një ndërlidhje gjuhësore, përzierje ose sprachbund trako - ilire, ose si një mënyrë stenografike për të thënë se nuk përcaktohet nëse një temë duhet të konsiderohet se i përket trakishtes apo ilirishtes. Të reduktuara në një koncept gjeo-gjuhësor, këto gjuhë quhen gjuhë paleo-ballkanike .

Hipoteza gjuhësore ishte veçanërisht aktuale në fillim të shekullit të 20-të, por pas viteve 1960 ajo u vu seriozisht në pikëpyetje. Publikimet e reja argumentuan se nuk ekziston asnjë provë e fortë për thrako-ilirishten dhe se dy zonat gjuhësore tregojnë më shumë dallime sesa korrespondenca ( Vladimir Georgiev, Ivan Duridanov, Eric Hamp, et al. ), ndërsa gjuhëtarët më të fundit si Sorin Paliga kanë argumentuar se bazuar në të dhënat e disponueshme, ilirishtja dhe thrakishtja ishin gjuhë të kuptueshme në mënurë reciproke ose të paktën formonin një vazhdimësi dialektore në një mënyrë të krahasueshme me gjuhët çeke - sllovake dhe spanjisht - portugeze ose skandinave kontinentale ( daneze, norvegjeze dhe suedeze ).